Woont in: de Hof van Delft

Sinds: 2001

EEN MAALTIJD OM NOOIT TE VERGETEN
Dat zijn de maaltijden die ik kook en hier in huis serveren in ons huiskamerrestaurant. Dan kook ik samen met de buurman en nodigen we 18 tot 20 betalende gasten uit. Dat zijn mensen die wij kennen, maar onderling kennen ze elkaar vaak niet. Zo ontstaan er nieuwe gesprekken.

EEN BORD MET EEN BIJZONDER VERHAAL
Een zilveren kinderbordje van bijna vijftig jaar oud, compleet met bekertje en lepel. Mijn ouders weten niet meer van wie ik het gekregen heb, maar waarschijnlijk hebben ze het zelf gekocht. Ik heb als kind van het bordje gegeten, maar nu staat het op de slaapkamer.

HOE DINER JIJ HET LIEFST
Aan tafel in gezelschap, met het gezin.

ZOU GRAAG EENS ETEN MET
Mijn moeder, maar zij leeft niet meer. Ze zou dan waarschijnlijk zeggen ‘als jij er bent gaan we vis eten’. Dat was al jaren de grap; ik at namelijk helemaal geen vis. Mijn moeder kon goed koken en ze maakte vaak een gerecht met varkensvlees en sinaasappelsaus. ‘Onder een hoed’ heette dat, met bladerdeeg eroverheen. Maar dat is niet het gerecht dat ik met haar zou willen eten. Misschien is het doel ook meer dat je met elkaar aan tafel zit dan wat je eet.